หยาดฝนอยู่เคียงข้างนภาเสมอ

แต่ถ้าไม่มีสายฝนล่ะ?

นภาสามารถอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียว...

"ใช่มั้ยล่ะ ซันซัส"

squalo

XanXus

YAOIนะทุกท่าน ใครไม่ชอบปิดไปเลย^^ด้วยความหวังดีนะก๊ะ

เช้าที่(ไม่)สดใส

ปั้ง!ปั้ง!ปั้ง!

“สควอโล่ววววววววววววววววววววววววว”

        เสียงเรียกดังยืดยาวพร้อมกับเสียงเคาะประตูดังสนั่นปราสาทวาเรีย

เขาคือ‘เบลเฟกอล’ เจ้าชายอัจฉริยะจอมโรคจิตแห่งหน่วยลอบสังหารวาเรีย เรือนผมสีทองที่ปรกดวงตาทั้งสองข้างยุ่งกระเซิงเหมือนเพิ่งตื่นนอน

“อะไรฟร้ะ!!!!” เสียงตะโกนอย่างหงุดหงิดดังลอดออกมาพร้อมกับประตูที่….

โคร้ม!!

ชนเข้ากับใบหน้าของเบลเฟกอลอย่างแรง….

“เจ้าชายเจ็บนะว้อย!!”

“เรื่องของแก!แล้วมีอะไร?!” ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีเงินยวงยาวถึงกลางหลังเอ่ยถาม

ใบหน้าหวานเกินชายฉายแววไม่พอใจ

“นายเพิ่งตื่นเรอะ?” เบลถาม

“เออดิ!เมื่อวานกลับมาตีสี่นะโว้ย!!!!” ฉลามหนุ่มตอบดังลั่นตามฉบับ”แล้วมีอะไร?!!”

“บอสเรียก”

        เพียงเท่านั้นสควอโล่หยุดชะงัก ดวงตาสีอควอมารีนหรี่เล็กลง มือทั้งสองข้างกำแน่นจนสั่นระริก

“เป็นอะไรไปล่ะ?...” อีกเสียงเอ่ยคั่นบทสนทนา ปรากฏร่างเล็ก(มาก)ของอัลกาบาเลโน่ธาตุสายหมอกลอยมาเกาะไหล่ของเบล”นายดูไม่ดีเลยนะ”

“เห….ไม่ต้องเครียดหรอกน่า บอสแค่ถามจะว่าไปไหนมาเท่านั้นเอง” เบลอธิบายเมื่อเห็นท่าทีหวาดๆของสควอโล่ เขารู้ดีว่าทำไมสควอโล่ถึงมีท่าทีหวาดกลัวแบบนี้…

        เขารู้ทุกอย่าง...มาม่อนก็รู้เหมือนกัน…

“ถ้านายไม่อยากไป พวกชั้นจะไปบอกบอสให้ก็ได้” มาม่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง”เพราะนายไม่ผิด”

“อ..อืม ขอบใจ บอกว่าชั้นขอลาป่วย” สควอโล่ยิ้มบางอย่างเศร้าๆ และเข้าห้องของตนไป…

ถ้าสังเกตุดีๆก็คงจะเห็นรอยฝ่ามือจากๆบนแก้มขวาของเขา….

คงไม่ต้องอธิบายมากหรอกนะ………..

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ในห้องทำงานของบอสแห่งวาเรีย หรือ XanXus

“มันไม่ยอมมารึไง?” ซันซัสเอ่ยถามเบลเฟกอลและมาม่อนเดินเข้ามาในห้อง และไร้เงาของสควอโล่

“สควอโล่ป่วย” มาม่อนพูด ดวงตาสีโลหิตของซันซัสค่อยๆเบิ่งกว้างอย่างช้าๆ

“ป่วย?” เขาทวนคำ “ไอ้สวะนั้นน่ะนะป่วย?”

“ชิชิชิ เจ้าชายก็ไม่รู้สินะ~” เบลซุกมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง”ใครเป็นคนทำให้สควอโล่ป่วยน้า~”

ซันซัสนิ่งไป มือหนาแกว่งแก้วไวน์ในมือและมองมันอย่างครุ่นคิด

“พวกเราไปล่ะ” นักฆ่าทั้งสองเดินออกไป และเบลหยุดที่หน้าประตูห้องริมฝีปากบิดจนบูดบึ้ง

“หยุดได้แล้ว บอส….”

ปัง!

        ทั้งห้องเงียบกริ่บมีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศดังเบาๆ…

“เฮ้อ….” ร่างสูงยืนขึ้น ยกไวน์ขึ้นจิบ

‘สควอโล่ป่วย’

        ดวงตาสีโลหิตกลับเฉยชาเมื่อนึกถึงคำพูดของอัลกาบาเลโน่สายหมอก

”ช่างมันสิ..”


-ยังมีต่อ-

เพิ่งเคยเล่นฺbloggerค่ะ--ค่อนข้างงงทีเดียวTT เรียกนักเขียนว่ายูก็ได้นะคะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นค่ะ^^ จะมาอัพเรื่อยๆเน้อ

ปล.แนวดร่ามาที่ไม่น่าจะน้ำตาตก(แค่คลอๆมั้ง) ไม่มีncค่ะ-..-